یا شافع العقبی علی ، ای بانی دنیا علی
ای سید و آقا علی ، مولا علی مولا علی
ای دلبر دلها علی ، ای شمع محفلها علی
ارباب سائلها علی ، مولا علی مولا علی
مولا علی ، مولا علی
******
یا حضرت سلطان علی ، ای در جزا میزان علی
ای جان علی ای جان علی ، مولا علی مولا علی
ای سوره ی انسان علی ، قرآن علی برهان علی
کامل ترین عرفان علی ، مولا علی مولا علی
مولا علی ، مولا علی
******
یاحق علی یاهو علی ، ای دلبر مه رو علی
ای قوت بازو علی ، مولا علی مولا علی
ای کاتب حق گو علی ، ای درد و ای دارو علی
این سو علی آن سو علی ، مولا علی مولا علی
مولا علی ، مولا علی

***

همه آرزوشه یه نوکر
بمیره پیش پای حیدر
علی مولا بیاد کنارش
بگیره شهیدش رو در بر
لباشو رو لباش بزاره
می ، بنوشه ز جام کوثر

اگه آقا یه بار بیاد و
ز کرم بزنه به ما سر
اسم و رسممونه بگیره
بزنه صدا ما رو نوکر
اونوقت جاشه که ما بخونیم
انّ نحن جیوش الحیدر

آقامون به گدا کرم کرد
دل مارو مث حرم کرد
منو دنیایی پس زد اما
تاج شاهی رو بر سرم کرد
گوش به نجوای مادرم داد
ز کرم منو نوکرم کرد

سائل علی اصغرم کرد
عاشق علی اکبرم کرد
اون که دلبر دلبرا بود
دل به من داد و دلبرم کرد
اشک به چشمای ما عطا کرد
ساقی شد منو ساغرم کرد

دل من که اجیر نمیشه
جز به مولا اسیر نمیشه
اگه بگذره صدها سالم
اون جوونه و پیر نمیشه
ماه اگر نره پیش حیدر
دیگه ماه منیر نمیشه

تشنه ی روی ماه حیدر
تشنه میمونه سیر نمیشه
تا ابد توی ملک الله
کسی جز تو امیر نمیشه
عبد حیدر و عبد زهرا
پیش هیشکی حقیر نمیشه

سر ما و کرم ، کرامت
دل ما و حرم، اسارت
چی میشه شب قدر امسال
ببریم به نجف زیارت
بهتره که دو دستت آقا
ببره دلمو به غارت

شاعر : جعفر ابوالفتحی

***

آنشب علی مهمان دختر بود
دختر طوافش دور حیدر بود

آنشب علی حال عجیبی داشت
دائم به لب امن یجیبی داشت

آنشب علی  مشغول احیا بود
فکر نماز صبح فردا بود

دختر که آن حال پدر می دید
گلبوسه ها از روی او می چید

بابا شوم قربان آن رویت
دختر فدای طاق ابرویت

بابا چرا امشب دگرگونی
حیرانی وبیتاب ودلخونی

یا رب مبادا شب سحر گردد
وقت وداعم با پدر گردد

آنشب به پایان شد سحر آمد
وقت وداعش با پدر آمد

عازم به مسجد چونکه مولا شد
مرغابیان را جمله آوا شد

مصداق نیک وال من والاه
مسجد مرو دیگر، بمان مولا

اما قضا بر رفتن اوبود
هنگام فزت گفتن او بود

در وقت رفتن سوی آن محراب
بیدار کرد جانی خود از خواب

تکبیره الاحرام چون می گفت
در گران از دیدگان می سفت

آنگه که هنگام سجود آمد
ضربت به فرق او فرود آمد

محراب کوفه عرق در خون شد
جن وملک زین غصه مجنون شد

اما علی(ع)را بین که خندان است
فزت ورب الکعبه گویان است

شاعر : اسماعیل تقوایی

شاعر : اسماعیل تقوایی

***

قلم به دست بگیرید و واژه ها بنویسید
برای خلق بیایید از خدا بنویسید
به عشق نقطه ی منقوش زیر با بنویسید
به جای واژه ی معشوق، مرتضی بنویسید

به سرسرای خداوند سر بریده بمانید
علی علی بنویسید و سر ز ما بستانید

کجاست مثل علی در نقوش عشق مصور
علی است مصدر طاهر علی است آب مطهر
علی است شمس فروزان علی است ماه منور
علی است همسر زهرا علی است ساقی کوثر

علی است عالی و اعلا ، علی است عرش معلا
علی است والی و والا ، علی حقیقت عقبی

به حکم عشق ، علی حاکم است و ما همه بنده
ز مهر او شود آرام و رام شیر درنده
به طاق عرش رسیده ز خاک پای غلامش
همان ملک که به اوج سعادت است پرنده

علی است تیغ برنده که در نیام حقیقت
سر از شقیق شکست و به شیعه داد طریقت‌

همان علی که به ید تیغ ذوالفقار گرفته
کی از تلاطم دست گدا ، قرار گرفته
همان علی که ز سردار ، سر به دار گرفته
به ذکر یا رب خود خواب از مدار گرفته

و این علی است که زهرا به عشق ماه منیرش
میان آن در و دیوار ماند طفل صغیرش

میان مسجد کوفه علی است غرق مناجات
علی است مغز عوالم، و اوست محیی اموات
هزار مرتبه دیدم کتاب حق خدا را
قسم به عزت قرآن به دست اوست امورات

قسم به شیون زهرا ، که حق محض، علی بود
و با هزار ادله ، علی امام و ولی بود

علی، کرامت نفس است و ما چو گرد و غبارش
هزار مرد حقیقت فدای ایل و تبارش
نگارخانه ی جنت به یوسفش که ننازد
بنازد او به علی و به آن دو چشم خمارش

قسم به پیچش مویش که آبروی جنان است
رسالت نبوی بی ولاش در نقصان است

و خاک بر سر عالم تو را اگر نشناسد
و نادم است هر آنکس که قدر زر نشناسد
میان دست تو این دل اگر چو دایره آید
به مستطیل در آید دگر وتر نشناسد

میان جمجمه جامی ز معنی تو بنوشم
ز جام جاری جان جوی جاودانه به هوشم

شاعر : جعفر ابوالفتحی

***

علی آنکه مهر فروزان     کشد از جمالش خجالت
علی آنکه با تیغ فتنه     فدا شد به راه عدالت
علی آنکه در جلوه ی او     نمایان شده نور داور
کسی که بُوَد در نگاهش     رعیّت یکی با برادر
علی نور ایمان     علی اصل قرآن
بُود این نوایم     علی جان علی جان
یا حیدر یا مرتضی...
به مرثیه های غریبی     شده دیده از داغ او تر
سر و چهره ی غرق خون رفت     به دیدار زهرای اطهر
علی کشته ی راه دین شد     وَ جانش شد از غصه بر لب
ولی گویم از عمق جانم     امان از دل زار زینب
چه درد بزرگی     چه داغ عظیمی
نصیبش شد از غم     دوباره یتیمی
یا حیدر یا مرتضی...
همیشه به  چاه غریبی     بُوَد ناله و آه حیدر
خوش آن امتی که همیشه     بُوَد پیرو راه حیدر
دل پیروان حقیقی     بُود در پناه ولایت
خوشا آن کسانی که هستند     همیشه به راه ولایت
بُود اهل دین را     دو راه سعادت
ولایت ولایت     شهادت شهادت
لبیک یا مرتضی...

شاعر : حاج امیر عباسی

***

یا صاحب الزمان به خدا دوست دارمت
هر جا به هر مکان به خدا دوست دارمت

مانند مادرت شده ای بی نشان چرا
آقای بی نشان به خدا دوست دارمت

طاووس جنتی گل زیبای خلقتی
ای زینتِ جنان به خدا دوست دارمت

ای گل همیشه غرقِ بهاری برای ما
فارغْ ز هر خزان ، به خدا دوست دارمت

از غصه و محن شده ای همچو مرتضی
تنهایِ در جهان به خدا دوست دارمت

هر شب برای عمه ی خود بغض میکنی
ای غرقِ در فغان به خدا دوست دارمت

کی میرسی ز ره ، گلِ خوشبوی فاطمه
الغوث و الامان به خدا دوست دارمت

روحم فدایتان و روانم نثارتان
پیدا و در نهان به خدا دوست دارمت

حتما تو میروی سحری سمتِ شهرِ قم
آقای جمکران به خدا دوست دارمت

شیعه دهد تمام وجودش به راهتان
اربابِ شیعیان به خدا دوست دارمت

لطف تو بوده من اگر هستم غلامتان
ای لطفِ بیکران به خدا دوست دارمت

***

از حال و گذشته تا حقیقت
عالم همه در پی طریقت

ای جان جهان و مرد میدان
شرمنده اگر شکسته پیمان

پیمان شکنی مرام ما شد
گنجینه ی پول رام ما شد

سود است برای ما زمانه
دوریم ز تو چه بی بهانه

عدل است بهانه ی حضورت
روشن کند این جهان ظهورت

ما بی خبران حال زارت
دل خون شده گشته بی قرارت

گنجینه ی حق بیا که رویش
خارج شود از خیال و گویش

ای گوهر و کیمیای عالم
اکسیر حقیقتی ز خاتم

باز آی که باغ گشته تاریک
نزدیک شده فساد،نزدیک

بر کن دگر این بساط تزویر
عمریست،چه زود می شود دیر

آقا تو بیا و جان ما باش
ای یار نهان،عیان ما باش

شاعر : رضا بزرگ نژاد بایی

***